Review een album/artiest/concert!

[Guitarherozero]

Gegroet muziekluisteraars,

Ik had persoonlijk behoefte aan een topic zoals deze dus bij deze (ghehe): een topic om muziekreviews in de droppen. Wat mij betreft mogen er ook reviews van concerten in en (persoonlijke) biografieën van artiesten en waarom jij net die artiest zo tof vind.

Enkele regels:
-Reviews moeten serieus zijn. Humor mag natuurlijk altijd maar ga niet reviews in de trand van "Dit is echt een kutalbum xD!" schrijven.
-Het gebruik van media is natuurlijk goed, maar hou rekening met mensen met een iets slomere verbinding. Plaats zonodig filmpjes in spoilers.
-Maak geen ruzie als je het niet eens bent met een review. Smaken verschillen en "smaak" is een puur subjectief iets!
-Lullen over muziek mag natuurlijk, maar hou het een beetje on-topic.

[3NCrypt3D]

Heel wat onbeluisterde albums gedownload voor op vakantie, dus dit topic ga ik zeker gebruiken.
Goed idee trouwens, in het algemene muziektopic gaat men zelden in depth.

[3NCrypt3D]

Ik stel voor mezelf de deadline dat ik voor dit weekend de eerste review hierop gooi. Hou me eraan, want ik ben fucking lui.

[Guitarherozero]

Cool. Denk dat ik er zelf ook eentje op plaats binnenkort.

[3NCrypt3D]

Disturbed - The Sickness
Review



Laat ik beginnen met een waarschuwing. Deze review word ongelooflijk subjectief, kijkend naar het feit dat dit nog steeds mijn favoriete album ooit is.
Daarnaast zijn kritiek en verbeteringspunten natuurlijk welkom. En dan nu beginnen met de review.

Dit album is het debuutalbum van Disturbed uitgekomen in 2000, en biedt een mix tussen heavy en nu-metal, een unieke sound waar ze trouw aan zijn gebleven gedurende hun carriere, in zo'n mate dat ze bekritseerd werden om hun gebrek aan innovatie. The Sickness is uitermate agressief, zonder te erg te overdrijven, en biedt en mix tussen reguliere en harde vocals, die een uniek gevoel kunnen opwekken. Het album is zowel een agressieve uithaal naar het verleden, als het een innerlijke monoloog is die terugkijkt op eigen acties die nu worden betreurd.
Dit album is het album dat mijn 'licht' was in de tijd dat ik enorm depressief was. Suicidaal, uitgesloten, verloren, en bedrogen in religieus opzicht. Ik had het niet alleen enorm zwaar in die periode, maar ik was ook enorm gelovig, en na ruim een jaar van bidden in de hoop op hulp of innerlijke steun stootte ik me definitief af van geloof. God was dood voor mij, of zo'n grote klootzak dat hij mijn gebed niet verdiende. Het moment waarop ik in contact kwam met Disturbed en metal in het algemeen was een enorme klik. Ik had eerder geen uitlaatklep voor mijn woede, en ik had geen idee wat ik moest doen met mijn leven. Nu kon ik die woede deels loslaten door middel van muziek, en had ik een gevoel van steun in de muziek zelf. Ik wijdt het feit dat ik die periode überhaupt heb overleefd voor een groot deel aan dit album.
Disturbed word echter vaak beticht van een tekort aan originaliteit, dat ze geen uitzonderlijk muziek spelen of maken, maar waaraan meet men dat? De vaardigheden van de gitaarist? De drumsolos of de baslijnen?
Elk antwoord op die vraag zal anders zijn, maar ik ga die vraag gewoon negeren, want in mijn ogen is muziek kunst. En met kunst willen artiesten een bepaalde boodschap uitdrukken. En de kwaliteit van het pakket waar ze dat me leveren is moeilijk om te omzeilen, omdat nog maar weinig artiesten een boodschap uitdragen, maar in plaats daarvan het pakket zelf. En ook die muziek kan fantastisch zijn, en ik maak me ook 'schuldig' aan het beluisteren van muziek zonder diepe boodschap, maar muziek die dat wel doet, zal bij mij altijd een hoger punt krijgen, zeker als het ook gewoon goed klinkt.
En om nu tot het punt te komen:
Disturbed brengt een boodschap. Een boodschap van woede en spijt. Eentje van innerlijke kracht en pijn uit het verleden. Een boodschap van een nieuwe start die aan de horizon glinstert.
Maar wel een start waar je voor zult moeten vechten, eentje waar je voor zal moeten lijden. Een nieuwe start die ik nu heb bereikt.
En ik zal Disturbed voor altijd dankbaar zijn hiervoor.

10/10

P.S.
Ik zie dat de review een complete rotzooi is, maar ik laat het staan, hopend dat iemand er nog wat van begrijpt, en omdat ik een onconformistische hipster ben.
P.P.S.
De review is niet zozeer een review over het album zelf maar meer over mij. Maar ik denk dat dat nodig is om mijn waardering te kunnen begrijpen.

[Guitarherozero]

Is gewoon goede review hoor Encrypted. Ik vind meestal wat men vindt van de muziek op muzikaal niet zo boeiend, maar op emotioneel vlak wel en dat lees ik goed terug in je review. Ik luister echt nooit meer metal eigenlijk maar The Sickness is gewoon een wreed album. Staan gewoon enkele klassiekertjes op waar ik zelfs mijn kontje op stil kan houden.

[Thominator]

Goed gezegd - 10/10

[Guitarherozero]

Is gewoon goede review hoor Encrypted. Ik vind meestal wat men vindt van de muziek op muzikaal niet zo boeiend, maar op emotioneel vlak wel en dat lees ik goed terug in je review. Ik luister echt nooit meer metal eigenlijk maar The Sickness is gewoon een wreed album. Staan gewoon enkele klassiekertjes op waar ik zelfs mijn kontje op stil kan houden.

*niet stil kan houden.

[3NCrypt3D]

Dankjewel :$